پژوهش پژوهشگران دانشگاه تهران درباره ی سالخوردگی نیروی کار در ژاپن
کارا پیام: مطالعه تجربه کشور ژاپن نشان میدهد دولت این کشور توانسته است با اعمال برخی سیاست ها از قبیل اقدامات کنترلی و آموزش کارکنان در حین استخدام، مانع از بروز نتایج منفی سالخوردگی نیروی کار شود.
به گزارش کارا پیام به نقل از دانشگاه تهران، پژوهشی که بتازگی از طرف پژوهشگران مطالعات ژاپن دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران انجام شده است، تجربه کشور ژاپن در جلوگیری از حوادث شغلی ناشی از سالخوردگی نیروی کار را مورد بررسی قرار داده است.
ناهید پوررستمی، استادیار و مدیر گروه مطالعات جنوب و شرق آسیا و اقیانوسیه دانشکده مطالعات جهان، درباره ی اهمیت این پژوهش اظهار داشت: «سالخوردگی جمعیت چالشی است که در برخی از کشورهای پیشرفته صنعتی شروع شده و پیش بینی می شود در سال های آتی خیلی از کشورهای دیگر را نیز شامل شود. درصد جمعیت بالاتر از ۶۵ سال، از سال ۱۹۶۰ تا سال ۲۰۲۱ میلادی در سطح جهان از ۴.۹ % به ۹.۵ %، در کشورهای صنعتی از ۸.۶ % به ۱۹%، و بطور خاص در ژاپن، از ۵.۶٪ به ۲۸.۷٪ بالا رفته است که نشان میدهد این کشور پدیده سالخوردگی جمعیت را سریع تر از سایرین تجربه می کند. بدین جهت خیلی از آثار و عواقب این پدیده در متغیرهای مختلف اجتماعی و اقتصادی این کشور بروز نموده و نزدیک به سه دهه است که دولت ژاپن سیاست های مختلفی را در برخورد با سالخوردگی به اجرا گذاشته است، به شکلی که به باور برخی پژوهشگران، ژاپن آزمایشگاهی برای استخراج درسهای سیاست گذارانه در مورد سالخوردگی و کاهش جمعیت شده است.»
این پژوهشگر اقتصاد بین الملل و اقتصاد ژاپن، درباره ی پژوهشی که نتایج آن بتازگی انتشار یافته است، اظهار داشت: «در این تحقیق، تأثیر سالخوردگی جمعیت بر تعداد حوادث شغلی از بعد کلان بررسی شده است. در این مطالعه، در قالب یک مدل نظری اقتصادی مبتنی بر عرضه نیروی کار، میزان و نحوه تأثیر متغیر «سالخوردگی نیروی کار» و «میانگین ساعت کار» در کنار سایر عوامل مؤثر بر تعداد حوادث شغلی شامل هزینه انجام اقدامات پیشگیرانه، تولید ناخالص داخلی سرانه و سطح عمومی نرخها مورد ارزیابی قرار گرفته است. مدل پیشنهادی با رویکرد خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی Autoregressive Distributed Lag Bounds Testing Approach (ARDL) و با بهره گیری از داده های کشور ژاپن از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۹ میلادی تخمین زده شده و تأثیر کوتاه مدت و بلندمدت متغیرها بر تعداد حوادث شغلی نشان داده شده است.»
این پژوهشگر مطالعات ژاپن و نویسنده کتاب «روابط اقتصادی ایران و ژاپن» اضافه کرد: «در این پژوهش تأثیر سهم نیروی کار سالخورده (۵۰ تا ۶۴ سال) در کل جمعیت در سن کار (۱۵ تا ۶۴ سال) به عنوان متغیر نیروی کار سالخورده در مدل وارد گردید. نیروی کار سالخورده مستعد ابتلاء به بیماری است و بدین جهت احتمال بروز حوادث شغلی را بالا می برد. بنابراین، انتظار می رود که با افزایش سهم نیروی کار سالخورده، تعداد حوادث شغلی نیز افزایش یابد. بااینکه نتایج برآورد مدل، حاکی از تأثیر مثبت این متغیر بر حوادث شغلی در کوتاه مدت در ژاپن است، اما داده های این کشور در بلندمدت نه فقط تأثیر مثبت سهم نیروی کار سالمند بر حوادث شغلی را تأیید نمی کند بلکه حاکی از آنست که افزایش سهم نیروی کار سالمند در ژاپن سبب کاهش حوادث شغلی در این کشور در بلندمدت شده است.»
عضو هیأت علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، درباره ی دیگر نتایج مدل اقتصادی معرفی شده، اظهار داشت: «نتایج مدل، همین طور تأثیر مثبت و معنادار دو متغیر سطح نرخها و میانگین ساعات کاری بر حوادث شغلی را در کوتاه مدت تأیید می کند.»
مترجم کتاب «تاریخ توسعه اقتصادی ژاپن» در توضیح تأثیر سایر عوامل مؤثر بر حوادث شغلی اضافه کرد: «بر اساس یافته های این تحقیق، تأثیر هزینه اقدامات پیشگیرانه بر حوادث شغلی در بلندمدت منفی است، یعنی ماشین آلات و تجهیزات جدید، به عنوان شاخص اقدامات پیشگیرانه، می توانند تعداد حوادث شغلی را در بلندمدت کاهش دهند. پس تلاش کارفرمایان برای افزایش سرمایه گذاری در توسعه فناوری با هدف افزایش ایمنی مؤثر بوده و از حوادث ناشی از کار جلوگیری می کند. در ادبیات اقتصادی، افزایش درآمد سرانه سبب کاهش احتمال بروز پدیده چند شغلی و پذیرش مشاغل پرخطر برای رفع نیازهای زندگی، و از این طریق سبب کاهش بروز حوادث شغلی می شود. نتایج این تحقیق تأثیر منفی درآمد سرانه بر حوادث شغلی در ژاپن را تأیید می کند. عاقبت اینکه، کار بیش از اندازه و سطح بالای قیمت ها، به سبب افزایش فشار بر نیروی کار، بر بروز حوادث شغلی در بلندمدت تأثیر مثبت دارد.»
پوررستمی در آخر اشاره کرد: «یافته های این تحقیق حاکی از آنست که با وجود سالخوردگی نیروی کار در ژاپن، برخی اقدامات و برنامه های اجرا شده برای کاهش حوادث شغلی، مانند تصویب قوانین کار، اجرای ۱۳ برنامه اقدامات کنترلی جامع در مقابل حوادث صنعتی از سال ۱۹۵۸ تا ۲۰۱۸ میلادی، و همین طور آموزش های کارکنان در حین استخدام، بر کاهش تعداد حوادث شغلی تأثیر گذاشته است.»
نتایج این پژوهش که با همکاری دکتر فرهاد تقی زاده حصاری از دانشگاه توکائی ژاپن، و فاطمه زارع زاده مهریزی، دانش آموخته رشته مطالعات ژاپن دانشگاه تهران انجام شده است، بتازگی در نشریه « Economic Change and Restructuring» از طرف انتشارات اشپرینگر انتشار یافته است.
منبع: karapayam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب